In Kind treden we binnen in een diep verscholen universum van donkere sprookjes en magie. We bevinden ons in een donker woud aan de voet van torenhoge kliffen, een wereld die voorafgaat aan goed en kwaad, waar grenzen nog te slechten vallen. Met kinderlijke tics en gebaren, leidt een te groot meisje op een te kleine fiets ons binnen in deze wereld aan de rafelranden van het onderbewuste. Waar de aarde spreekt en kinderen uit bomen groeien. Waar vreemde voorvallen niet verontrusten maar nieuwsgierigheid opwekken.

Na Vader (2014) en Moeder (2016) is Kind het derde deel uit de familietrilogie van Peeping Tom over herinnering, geheugen en de zoektocht naar verbinding. De voorstelling onderzoekt thema’s als geweld, de relatie tussen het echte en namaak, de ander, trauma. Centraal staat het begrip identiteit. Immers, met wie en waar we opgroeien, bepaalt sterk wie we zullen worden.
 

Kind is even ongemakkelijk als betoverend om te zien

In de wereld van dit meisje is geweld, via een ontregelde vaderfiguur, alomtegenwoordig. We zien hoe ze zich verzet tegen dit geweld, er een plaats aan geeft of zich terugtrekt in haar eigen universum. In haar spel wordt de fascinatie voor het extreme gaandeweg duisterder en ligt de weg naar (zelf)destructie open. De sound voorspelt haar spoor, want de muziekkeuze in Kind leidt naar de ‘Club van 27’: een lijst van beroemde muzikanten die allen op 27‐jarige leeftijd overleden.
 

Een Peeping Tom productie