Met Hands do not touch your precious Me creëert Wim Vandekeybus een mythisch verhaal van confrontatie en transformatie, van licht en duister, van dood en hergeboorte. Hij werkt hiervoor samen met componiste Charo Calvo (Immer das Selbe gelogen en 7 for a secret never to be told), acht dansers en performer en beeldend kunstenaar Olivier de Sagazan. Samen scheppen ze een universum waarin lichamen als levende en vleselijke sculpturen balanceren tussen het utopische en het gruwelijke, tussen het krachtige en het fragiele.

Zowel de voorstellingen van Wim Vandekeybus als de performances van Olivier de Sagazan werken op de grens van wat het betekent ‘lichaam’ en ‘mens’ te zijn. Vandekeybus ontwikkelde zijn bewegingstaal op basis van impulsieve en instinctieve reacties geconfronteerd met situaties van fysiek risico en gevaar. De kern van de Sagazans werk is de transfiguratie van het lichaam en het gelaat met klei en verf tot een klomp anoniem vlees. Hun exploratie van de menselijke limieten krijgt een muzikale echo in de textuur van Charo Calvo’s elektro-akoestische muziek.