NDT 2

Now here, now always is een drieluik dat om een virtuositeit aan expressie vraagt van de NDT 2-dansers, met werken van Marco Goecke en Alexander Ekman, bekende gezichten van NDT, en Andrew Skeels, een nieuwe stem binnen het gezelschap.

The Big Crying is misschien wel Marco Goecke's meest persoonlijke werk waar hij in de herfst van 2020 aan begon, kort na de dood van zijn vader. ‘Het is een stuk over afscheid nemen en over alles wat we achter moeten laten’, zegt Goecke. De bewegingstaal van The Big Crying is hoekig, pulserend en explosief in een overweldigend kruisvuur op muziek van Tori Amos. 

Met een rijke achtergrond in dans en onderzoek zijn de vaardigheden van de Canadese choreograaf Andrew Skeels niet gebonden aan één bewegingsstijl. In zijn werk legt Skeels de nadruk op samenwerking en creëert hij choreografische structuren die vaak gevormd worden door breekpunten of botsingen die ontstaan door onevenwichtigheid. Skeels is de artistiek directeur van Skeels Danse Montréal en heeft werk gecreëerd voor onder andere Ballet du Grand Théatre de Geneve en TanzTheater International Festival Hannover. Deze creatie is het debuut van de choreograaf bij NDT. 

Toen Alexander Ekman in 2010 Cacti maakte, was het voor de choreograaf belangrijk dat het werk zowel een grote dosis humor als een kritische noot zou bevatten. Met Cacti geeft Ekman commentaar op de ervaring van wat als 'hoge kunst' kan worden bestempeld. Zestien dansers staan gevangen op enorme tegels, terwijl ze rennen, vallen, kronkelen en proberen te ontsnappen aan hun onzichtbare gevangenissen, om uiteindelijk elk een cactus te bemachtigen. Wat betekent dit allemaal? Cacti is een vrolijke parodie op de grotere excessen van de danskunst. Een strijkkwartet op het podium speelt muziek van Joseph Haydn, Ludwig van Beethoven en Franz Schubert, terwijl de dansers de instrumenten van het kwartet worden, wat resulteert in een ritmisch geheel.