Het is aardedonker en muisstil, de spanning van de zwarte nacht is om te snijden. In de verte verschijnen sterren. Eerst één voor één, dan fonkelen er honderden, duizenden naast de smalle ellips van de wassende maan.

Horen we dat nou goed en knettert daar een kampvuurtje? We horen getrommel. Een groepje neuriet en zingt om de wilde dieren in het bos te verjagen en samen te zijn. Er wordt gedronken en gedanst, we horen glazen klinken en voeten stampen. De struiken ritselen, de krekels tjirpen, wilde dieren roepen… samen maken ze de muziek van de nacht. Zouden we mogen dansen?

Kom samen dansen op de muziek van de nacht!