Oxalys

Gustav Mahler was bijgelovig en durfde daarom Das Lied von der Erde niet zijn Negende Symfonie noemen - aangezien zijn voorbeelden Beethoven en Bruckner dat aantal niet overleefden.

Das Lied von der Erde werd dus een zesdelige liedcyclus voor tenor, alt en orkest, op gedichten die zeer vrij en via via uit het Chinees zijn vertaald. Veruit het langste, bijna de helft, is het slotlied Der Abschied, eindigend met ‘Ewig, ewig’.

Omdat het orkest zo groot is en de uitvoeringsmogelijkheden daardoor beperkt, begon Arnold Schönberg aan een versie voor klein instrumentaal ensemble voor zijn kortstondige maar invloedrijke Verein für musikalische Privataufführungen in Wenen. Deze versie, pas in de jaren 1980 voltooid door Rainer Riehn, wordt uitgevoerd door het Belgische ensemble Oxalys, reeds eerder succesvol te gast in Musica Sacra Maastricht.