Antigone in Molenbeek en Tiresias (tweeluik)
Toneelhuis | Guy Cassiers (Theaterreis naar Hasselt)
Guy Cassiers creëert een tweeluik van monologen: Antigone in Molenbeek en Tiresias. Twee van de meest fascinerende figuren uit de antieke oudheid worden herschreven naar de 21ste eeuw.
In haar spreekgedicht Tiresias laat slam poet Kate Tempest de identiteit van de spreker verglijden van man over vrouw naar blinde ziener. Een verhaal van een transformatie dat alle vragen over identiteit op scherp stelt.
In Antigone in Molenbeek wil het hoofdpersonage haar dode broer, een IS-zelfmoordterrorist, begraven. Zo plaatst Stefan Hertmans Antigone middenin de huidige superdiverse samenleving. In de twee voorstellingen dialogeert het woord met muziek van Dmitri Sjostakovitsj.
Antigone en Tiresias stellen beiden de orde en het gezag, de grenzen en de wetten van de patriarchale (westerse) samenleving in vraag. Vanuit de positie van ‘buitenstaander’ leggen ze de verdrongen seksuele, sociale en politieke vooroordelen van de samenleving bloot.
Theatercafé
Zet op wensenlijst
Verzamelen in het theatercafé van Theater aan het Vrijthof
Antigone in Molenbeek
Een ‘hellhole’ werd Molenbeek genoemd door een zekere president. Dat was begin 2016. Stefan Hertmans was toen al aan het schrijven aan zijn Antigone in Molenbeek. Hij had eerder in zijn oeuvre Antigone al tot hoofdfiguur gemaakt maar nu zou hij Antigone middenin de huidige superdiverse samenleving plaatsen.
‘De doden begraven is een van de oudste rituelen die de mensheid kent. Maar de broer van Nouria is een jihadi die bij een zelfmoordaanslag is omgekomen. En dat verandert alles.’
Guy Cassiers
Antigone heet nu Nouria en is een rechtenstudente. Een van haar broers radicaliseerde, trok naar het Midden-Oosten, vocht voor IS en kwam om bij een terroristische aanslag. Nouria wil maar één ding en dat is de stoffelijke resten van haar dode broer begraven. Die worden echter niet vrijgegeven. Nouria breekt binnen in het Forensisch Centrum waar de resten bewaard worden, maar wordt betrapt en opgepakt. Van daar af gaat het mis.
Guy Cassiers regisseert Ikram Aoulad en kiest voor een enscenering die het woord laat dialogeren met videobeelden en met het laatste strijkkwartet (nr 15) van Dmitri Sjostakovitsj, waarin de componist afscheid neemt van het leven.
Tiresias
Weinig artiesten hebben zoveel pijlen op hun boog als de 35-jarige Britse Kate Tempest: ze haalde met haar gedichten en romans meteen een rist prijzen binnen en ze heeft – met haar spoken word performances – ook het aura van een rockster die grote zalen vult.
‘De wereld wordt pas werkelijk door hoe we ernaar kijken en het is de blinde gids die ons de ogen opent.’
Guy Cassiers
In haar spreekgedicht Tiresias laat Tempest de identiteit van de spreker verglijden van man over vrouw naar blinde ziener die inzicht verwerft in de menselijke existentie. Geknipt materiaal voor actrice Katelijne Damen, met wie Guy Cassiers eerder de voorstelling Orlando maakte, naar Virginia Woolf. Orlando vertelde toen, net als Tiresias nu, het verhaal van een transformatie van man naar vrouw en stelde daarbij alle vragen over identiteit op scherp.
Tempest plaatst deze problematiek middenin een hedendaagse stedelijke context waarin een individu zich steeds makkelijker dreigt te verliezen. Bij haar is Tiresias een vijftienjarige jongen van nu, die tot vrouw transformeert en uiteindelijk een profeet wordt naar wie niemand luistert. Ondanks de ogenschijnlijke zwaarte van dit thema is Tempests taal bijzonder speels en concreet.
Tegenover de stem van Tiresias plaatst Guy Cassiers de achtste symfonie van Dmitri Sjostakovitsj.
Regie
Guy Cassiers
Spel
Ikram Aoulad (Antigone in Molenbeek)
Katelijne Damen (Tiresias)
Muziek
Danel Quartet (Antigone in Molenbeek)
Antwerp Symphony Orchestra o.l.v. Duncan Ward (Tiresias)
