Nadat Heijermans zich had verdiept in de misstanden in de zeevisserij schreef hij een aanklacht tegen reders die vissersschepen als ‘drijvende doodskisten’ het water opstuurden om het verzekeringsgeld op te strijken. Het glorieuze ondernemerschap op zee, waar Nederland vaak trots op is, verliest hier al haar glans.

Het verhaal van de roekeloze ondernemer die meent dat hij geen andere keuze heeft en het armzalige vissersgezin dat wordt uitgebuit, grijpt nog steeds aan. Maar niet alleen een hedendaagse visser, ook pakketbezorgers of het bagagepersoneel van Schiphol zullen zich erin herkennen. In een hedendaagse versie van Op hoop van zegen haalt Dood Paard de scherpste kanten van dit meesterwerk naar boven. Een voorstelling als een mokerslag voor ons geweten.

De storm die door het stuk raast is zo hevig, alsof de klimaatcrisis al voelbaar is.