Musica Sacra Maastricht

Bidden lijkt uit de mode. Maar je hoeft er geen christen, monnik of moslim voor te zijn, en je hoeft er ook niet altijd voor door de knieën. Iedereen steekt weleens een kaars op met een speciale bedoeling, of wandelt in stilte mee uit protest of medeleven, of legt bloemen neer om te gedenken. Aan de wens om een examen te halen, een huis of een baan te bemachtigen of een wedstrijd te winnen, spenderen we menig schietgebedje. Dat doen we meestal in stilte. Zoals we dat ook doen met de bezweringen waarmee we hopen onze lieven en onszelf voor onheil te behoeden. En dat doen we ook zonder precies te weten tot wie we ons richten.

Maar bidden is niet alleen maar vragen om de hoofdprijs. De bewondering voor onze geliefde en voor onze helden uiten we in aanbidding. Dat is bidden zonder er direct iets voor terug te willen krijgen. Ook bewondering voor de natuur of de schepping kan de vorm aannemen van even heftig als belangeloos adoreren.

Tussen dit aan- en vragend bidden beweegt zich het contemplatieve gebed. Verbluffend en verbazingwekkend voorgedaan door kloosterlingen wereldwijd. Zij oefenen zich dagelijks in het erkennen en aanvaarden van onze nietige plek in de kosmos.

Bidden kan aan tijd of plaats gebonden zijn, is soms in riten vastgelegd en streng gereguleerd, of wordt op persoonlijke titel geïmproviseerd. Het wordt hardop of in stilte uitgesproken, aan de hand van heilige teksten, verfijnde poëzie, of van herhaalde formules in mantra, litanie of rozenkrans, of het kristalliseert zich in stille contemplatie. Gesproken, gezongen, gedacht of gedanst – extatisch of ingetogen - in al zijn vormen is bidden altijd ‘reiken naar het uiterste’. 
Dat is het minste wat de bezoeker van Musica Sacra mag verwachten.