Dans op groot doek

Een unieke combinatie van de veelgeprezen voorstelling Folkå van Marcos Morau en Ties Unseen van Christos Papadopoulos dat dit jaar is genomineerd voor de Zwaan voor de meest indrukwekkende dansproductie.

Marcos Morau – Folkå
Door de terugkeer van Folkå (2021), gemaakt in samenwerking met de dansers van NDT 2, krijgen we een nieuwe kans om de opvallende narratief en esthetiek van Marcos Morau mee te maken. Het werk, dat draait om rituelen, vertelt een beeldend verhaal over gemeenschappen en hun gewoontes en tradities. Om samen verder te komen spelen we een spel van samenwerking en verbinding, waarin we ronddraaien, zingen en dansen om onze gezamenlijke doelen te bereiken.

In een pulserend visueel en auditief landschap neemt Folkå ons mee op een reis door menselijke geluiden, gezang en veltrommels waarin onze voeten de grond in beweging brengen. Het biedt ons een hedendaags ritueel, waarin een blik op het verleden ons herinnert aan onze plaats in de eindeloze kringloop van het leven, en we de relatie van de mens met de natuur vieren.

"Onder een sterrenhemel, op een avond in een willekeurig jaar in de geschiedenis, komt een groep wezens samen om het leven te vieren en de vragen die ons sinds het begin der tijden bezig hebben gehouden ter discussie te stellen." - Marcos Morau

Ties Unseen | Christos Papadopoulos
Het nieuwe werk van Christos Papadopoulos verkent onze subtiele, dagelijkse sociale connecties en belicht zo de schoonheid van de meest diepgaande verbindingen die vaak niet eens worden opgemerkt. Hij put hierbij uit het onbewerkte materiaal van de menselijke ervaring en illustreert de eenvoud van gedeelde momenten: het onuitgesproken wederzijdse begrip tussen vrienden, stille knikjes in solidariteit tussen vreemden en de geruisloze veerkracht die te vinden is in collectieve strijd.

De van oorsprong Griekse choreograaf is een nieuwe stem voor NDT met een voorliefde voor een minimalistische en precieze bewegingstaal. Door middel van kleine, maar intens fysieke gebaren brengt Papadopoulos een ode aan de kracht van het onzichtbare en voert het publiek mee naar een mysterieuze omgeving waarin geen begin of eind bestaat.

"Mijn startpunt is normaalgesproken een enkel moment. Een vluchtige indruk, iets kleins en waarschijnlijk onbelangrijks dat zich, of het nu bestond of dat ik het me heb verbeeld, in me vast heeft gebeten. Tijdens repetities begint de worsteling: vertrouwen hebben in dat kleine ding en het belangrijk durven noemen." - Christos Papadopoulos