Hij is de stem van een generatie. De enige nieuwe publieke intellectueel onder de vijftig die ertoe doet. Tieneridool. En Abel is het radicaal oneens met de manieren waarop hij wordt geduid door de pers. Ja, hij leidt de enige Nederlandse punkband die ertoe doet. Ja, natuurlijk is ook zijn solowerk iconisch. En ja, zijn theatertours zijn even uitverkocht als legendarisch. En natuurlijk gaat het boek dat hij aan het schrijven is levens veranderen. Maar dat definieert hem niet als mens. Met oer-Hollandse bescheidenheid zegt Abel: "Ik ben een zak van huid vol organen, botten, bloed en goede bedoelingen."

In deze gepolariseerde tijden breekt Abel van
Gijlswijk met het zwartwit denken.