‘To be enlightened is to be intimate with all things’, zei de Japanse Zenmeester Dogen Zenji elke ochtend tegen zijn leerlingen.

Hij had makkelijk praten, het was het jaar 1200. Er lag nog geen asfalt op de aarde, er hingen nog geen satellieten in de lucht en onze rugzakken zaten nog niet vol schermen en opladers. Infinity was voor de Zenmeester nog iets met de kosmos, niet een zwembad om in te liggen. Terwijl we leven in een wereld van unlimited data, spullen en mogelijkheden die constant om ons heen dansen, voelen we ons er steeds minder mee verbonden. 

Regisseur Erik Whien en schrijver-performer Rebekka de Wit tonen in deze voorstelling hoe we verlangen naar oneindigheid en er tegelijk aan ten onder gaan. Ook laten ze op komische wijze zien dat humor ons niet uit elkaar hoeft te drijven, maar in tijden van crisis het ultieme middel is om ons samen te brengen.