De Italiaanse pianist Gianmarco Moneti vertelt in zijn recital een levensverhaal: dat van zijn goede vriendin Clara. Zij werd in 2022 geconfronteerd met de zelfgekozen dood van haar vader. Moneti vertelt haar verhaal met muziek die drie emoties van Clara vertolken: woede, dissociatie en eenzaamheid.

Zo is er de desolate Pianosonate nr. 2 van Grażyna Bacewicz, nog te weinig bekend als een van de beste Poolse componisten van de vorige eeuw. Van Mario Castelnuovo-Tedesco volgen Adagio en Allegro Furioso uit de Pianosonate – bevreemdend zijn ze inderdaad, die flarden blues in het adagio. De eenzaamheid komt voort uit een verrassende selectie uit de Préludes en Nocturnes van Gabriel Fauré. ‘Wij zijn wat we voelen. Laten we ons openstellen voor elkaar en we zullen niet langer alleen zijn.’